Jeszcze 6 miesięcy temu myślałam, że to tylko na chwilę, że Pani po mnie wróci, że znowu będziemy razem. Jednak z każdym dniem traciłam nadzieję. Aż nadeszła ta chwila gdy usłyszałam najgorsze, moja Pani odeszła na zawsze ????

Wszystkie opiekunki w schronisku były dla mnie dobre, kochały i dbały jak tylko mogły. Opowiadały mi też o tym, że cuda się zdarzają, że i może mi się kiedyś poszczęści. Jednak ja myślałam tylko o ciepłym głosie mojej Pani, o jej miekkich kolanach i delikatnych dłoniach. Ona byłam moim szczęściem, niepotrzebne mi inne.

Dużo miałam czasu na rozmyślanie...

Nie czułam się ostatnio najlepiej, pomyślam sobie wtedy znowu o mojej Pani, ona też się źle czuła kiedy byłyśmy jeszcze razem. Gdy tak sobie przypominałam te nasze ostatnie chwile zrozumiałam, że po smutku, chorobie, cierpieniu właśnie się odchodzi. W takie miejsce gdzie już nic nie boli, gdzie spotykamy innych, którzy odeszli. O tym kiedyś opowiadała mi moja Pani, pamiętam! Zawsze dużo rozmawiałyśmy, w sumie to ona opowiadała, a ja słuchałam wtulając łepek w Jej rękę i mrucząc przy tym głośno.

Na mnie już pora, nie martwcie się, dzisiaj w końcu po tak długiej rozłące zobaczę ją znowu.

Już czuję jej zapach i słyszę głos, nareszcie. TM 30.11.2021

Dzień dobry jestem Oresta, a właściwie tutaj mnie tak nazwano. Trafiłam do schroniska 19 czerwca 2021 po tym jak moja ukochana Pani trafiła do szpitala, bardzo możliwe, ze gdy tylko poczuje się lepiej zaraz po mnie wróci, przynajmniej mam taką nadzieję. Jestem już starszą kotką, która preferuje spokój. Nie czuję się tu dobrze, nie lubię towarzystwa innych kotów, wszystko mnie stresuje, tak bardzo, że nawet nie mam ochoty nic jeść .Czekam rozpaczliwie, aż moja Pani po mnie wróci i zabierze mnie do naszego domu, odzyskam wtedy spokój i równowagę.